Aktualności

10. rocznica powodzi

Przez

Marcin Tymków

11 lipca 2007

Reklama

Materiał wyborczy KOMITET WYBORCZY WYBORCÓW PRZYJAZNA GMINA DAMIAN MACHETA

Niszczący żywioł
Inspektor do spraw wojskowych i obrony cywilnej w Urzędzie Gminy Lubsza Zenon Gądek wyciąga w szafy stertę dokumentacji i zdjęć. Te dokumenty zostały jako świadectwo dramatu, który rozegrał się na terenie gminy dziesięć lat temu – wielkiej powodzi. W ciągu kilku dni mieszkańcy stracili cały swój dobytek, dorobek życia – domy, budynki gospodarcze, inwentarz żywy i martwy, umeblowanie, sprzęt domowy, a nawet pamiątki rodzinne i dokumenty.

Reklama - ciąg dalszy wpisu poniżej

Materiał wyborczy KOMITET WYBORCZY WYBORCÓW PRZYJAZNA GMINA DAMIAN MACHETA

Niszczący żywioł

Inspektor do spraw wojskowych i obrony cywilnej w Urzędzie Gminy Lubsza Zenon Gądek wyciąga w szafy stertę dokumentacji i zdjęć. Te dokumenty zostały jako świadectwo dramatu, który rozegrał się na terenie gminy dziesięć lat temu – wielkiej powodzi. W ciągu kilku dni mieszkańcy stracili cały swój dobytek, dorobek życia – domy, budynki gospodarcze, inwentarz żywy i martwy, umeblowanie, sprzęt domowy, a nawet pamiątki rodzinne i dokumenty.

Pod wodą
W Brzegu dokonywano w tym czasie pomiaru stanu wody na moście odrzańskim – wspomina pan Gądek. Zachowały się dane z trzech krytycznych dni: 9 lipca 1997 r., godz. 8.30 – stan wody pod mostem 576 cm, zalane zostały piwnice zamku. W godzinach późniejszych woda pojawia się na posesjach ul. Oławskiej, ul. Grobli, pl. Młynów pod budynkami PZZ. Godz. 17.30 zalane poldery pod Pisarzowicami. 10 lipca w godz. 1.02 woda zalewa Bewag, rano zalana zostaje Garbarnia, stan wody godz.12.00 – 666 cm. Czterdzieści minut później – 671 cm. Sytuacja staje się coraz bardziej dramatyczna. O godz. 19.30 stan wody 708 cm, o 22.40 – 724 cm. W tym czasie następuje przerwanie wału w Nowych Kolniach. Po północy woda pod mostem w Brzegu zaczyna opadać, fala powodziowa poszła na prawą stronę Odry, zalewając po drodze wszystkie wsie. Cały impet żywiołu idzie na obszar gminy Lubsza. Zalanych zostaje 13 wiosek – pola łąki, sady, ogrody, lasy, drogi. Fale niosą dobytek, sprzęt, zwierzęta domowe i dzikie. W Błotach poziom wody sięga 3.5 m. Pod wodą znalazły się wioski: Błota, Leśna Woda, Czepielowice, Dobrzyń, Kościerzyce, Lubicz, Lubsza, Myśliborzyce, Michałowice, Garbów, Nowe Kolnie, Pisarzowice, Śmiechowice, Szydłowice. Zalanych zostało 2.148 budynków mieszkalnych, 798 budynków gospodarczych, utracono 1565 sztuk bydła, 2.717 sztuk trzody chlewnej. Woda zatopiła 7.286 ha gruntów ornych, 2.226 ha łąk, 481 ha pastwisk, 53 ha sadów, 9.685 ha lasów. Powierzchnia pod wodą to 14.655 hektarów, co się równa 68.9 proc. powierzchni gminy.

To była wielka katastrofa
Nikt nie był na taką sytuacje przygotowany. Wielu ludzi nie wierzyło wręcz, że idzie tak wielka woda. Niektórzy odmawiali ewakuacji.
Wielkie zadania stanęły przed administracją samorządową. ówczesny wójt gminy Stanisław Kowalski wraz z pracownikami Urzędu Gminy starali się ze wszystkich sił stawić czoła trudnościom. A były one przeogromne – walka z żywiołem i prace organizacyjne podczas pomocy poszkodowanym. Do akcji natychmiast włączyły się jednostki OSP i wojsko. Amfibie płynęły do odległych wsi i domów dowożąc chleb, wodę, żywność tym, którzy siedzieli na dachach swoich domów oczekując na ratunek i pomoc. Woda opadała bardzo wolno. Nadchodziła pomoc z kraju i zagranicy. I tu znów wójt Kowalski, sekretarz Teresa Zając i inni pracownicy UG oraz organizacji społecznych musieli zorganizować rozdawnictwo darów płynących z głębi kraju i zagranicy. Przybyli z pomocą Niemcy (Czerwony Krzyż) , Holendrzy, Szwedzi. Ci ostatni podarowali kontenery mieszkalne. Nie obyło się bez kontrowersji i awantur na tle przydziału darów.

Na terenie gminy
Zostały zniszczone i zrujnowane prywatne budowy, ale także obiekty użyteczności publicznej. Dotknięte powodzią zostały: 5 szkół, 2 przedszkola, 12 obiektów kultury, 2 ośrodki zdrowia, 2 ośrodki wypoczynkowe, 16 przystanków autobusowych, 6 mostów i przepustów, kilkadziesiąt kilometrów dróg.
Ze sporządzonego w końcu listopada 1997 roku przez sekretarza gminy Teresę Zając i inspektora UG Andrzeja Pacaka szacunku strat wynika, że ogółem straty wyniosły 120 mln 199 tys. złotych.
– Czy dzisiaj można powiedzieć, że po dziesięciu latach od tragedii, mieszkańcy gminy już zapomnieli o tym dramacie? – pytamy wójta gminy Wojciecha Jagiełłowicza.
– Tego się nie da zapomnieć do końca życia. Był to zbyt wielki dramat, który odcisnął się na psychice ludzi. Zbyt wiele stracili, żeby poszło w niepamięć to ogromne nieszczęście. Pewnie niektórym do dzisiaj śnią się obrazy, jak wielka woda, wielki żywioł dokonuje spustoszenia – zamyśla się wójt.
– Czy wszystko już zostało odbudowane, rany zabliźnione?
– Ogromna większość, nakładem własnego wysiłku i poniesienia kosztów, wyrzeczeń, a także przy pomocy państwa i humanitarnej pomocy społeczeństwa stanęła na nogi, odbudowała domy i budynki gospodarcze. Są jeszcze jednak przykłady, że nie wszystkim udało się udźwignąć trud odbudowy.
Chcę podkreślić, że pozostaną w naszej serdecznej pamięci ci, którzy przychodzili nam z pomocą. Niektórzy pozostali anonimowi – wszystkim znanym i nieznanym, z kraju i zagranicy- składamy gorące podziękowanie. Zapewniamy, że będziemy o nich pamiętać nie tylko z okazji okrągłych rocznic.

Tadeusz Bednarczuk
Zdjęcia: widoki z Lubszy, Czepielowic i Błot – archiwum

Reklama

Materiał wyborczy KOMITET WYBORCZY WYBORCÓW PRZYJAZNA GMINA DAMIAN MACHETA