Reaguj na przemoc w rodzinie

0
Reklama
Reklama
Reklama

Rodzina jest podstawową jednostką społeczną, powinna być bezpiecznym portem, do którego jej członkowie mogą zawsze wracać aby naprawić żagle, zebrać siły, lub po prostu poczuć atmosferę miłości i akceptacji. Niestety coraz częściej jest tak, że to ciche i bezpieczne schronienie zmienia się w dźwiękoszczelną klatkę pełną terroru, cierpienia, zagrożenia, poniżania, rozpaczy i lęku.


Osoba doznająca przemocy, zamknięta w czterech ścianach ze swoim oprawcą, ma ograniczoną możliwość ucieczki. Blokują ją nie tylko betonowe mury, ale przede wszystkim wewnętrzne granice. Coraz częściej słyszy się o przemocy dorosłych wobec siebie i małoletnich dzieci, które nie czują się bezpiecznie w domu rodzinnym. Bardzo ważne jest aby uzmysłowić sobie powagę problemu, jakim jest stosowanie przemocy wobec najbliższych, a zwłaszcza wobec dzieci.

Reklama - ciąg dalszy wpisu poniżej
Reklama
Reklama

Przemoc w rodzinie jest tym rodzajem przemocy, której ujawnienie jest wyjątkowo trudne. Przemoc kierowana jest głównie ku osobom zależnym i określona jest jako zespół atakujących, nadzorujących i kontrolujących zachowań o charakterze fizycznym, seksualnym i emocjonalnym, których celem jest zniewolenie ofiary, wyeliminowanie jej suwerenności, podporządkowanie jej myśli i działań żądaniom i potrzebom sprawcy.

Sprawcy przemocy na ogół starają się znajdować uzasadnienie dla aktów przemocy. Szczególnie dotyczy to negowania osobistej odpowiedzialności za wyrządzone szkody i obciążania odpowiedzialnością ofiary. Ważne są działania powstrzymujące sprawców i prowadzące do zakończenia przemocy w rodzinie.

Victim
fot. eksperciwoswiacie.pl

Przemoc to według definicji zawartej w art. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. Nr 180, poz. 1493 z późn. zm.):

„Jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób wymienionych w pkt. 1 (członek rodziny – osoba najbliższa w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. – Kodeks karny), w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.”

Przemoc w rodzinie charakteryzuje to, że:

  1. jest intencjonalna – przemoc jest zamierzonym działaniem człowieka i ma na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary,
  2. siły są nierównomierne – w relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Sprawca jest silniejszy, a ofiara słabsza,
  3. narusza prawa i dobra osobiste – sprawca wykorzystuje przewagę siły, narusza podstawowe prawa ofiary (np. prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku itd.),
  4. powoduje cierpienie i ból – sprawca naraża zdrowie i życie ofiary na poważne szkody.

Przemoc domowa jest wyuczonym zachowaniem, które przynosi zyski i straty dla sprawcy,

– przemoc domowa jest tolerowana i wzmacniana przez postawy i poglądy wielu ludzi i często zakorzeniona jest we wzorcach postępowania przekazywanych z pokolenia na pokolenie,
– przemoc domowa jest szkodliwym i raniącym nadużywaniem siły i władzy oraz dążenia do kontrolowania współmałżonki/współmałżonka, partnera/partnerki, dziecka lub sytuacji rodzinnej,
– można nauczyć się niestosowania przemocy, nigdy nie należy godzić się na przemoc i rezygnować z jej powstrzymywania,
– stosowanie przemocy nigdy nie może być usprawiedliwiane stwierdzeniem, że było skutkiem prowokacji ze strony ofiary,
– korzenie przemocy domowej tkwią w stereotypach kulturowych i obyczajowych dotyczących płci, rasy, orientacji seksualnej, które usprawiedliwiają dyskryminację jednostek i grup społecznych,
– stosowanie przemocy jest wyborem, za który sprawca ponosi odpowiedzialność moralną i prawną.

Przemoc w rodzinie może przybierać różne formy:

Przemoc fizyczna to wszelkie działania polegające na użyciu siły i prowadzące do naruszenia nietykalności cielesnej, np. bicie, uderzanie przedmiotami, szarpanie (za włosy/ubranie), popychanie, odpychanie, obezwładnianie, policzkowanie, izolowanie od świata zewnętrznego, duszenie, kopanie, wykręcanie rąk, oparzanie, itp.

Przemoc psychiczna to sprawowanie przez sprawcę kontroli psychologicznej nad ofiarą, to umyśle działania wykorzystujące mechanizmy psychologiczne, powodujące zachwianie pozytywnego obrazu własnej osoby u ofiary, obniżenie u niej poczucia własnej wartości, pojawienie się stanów lękowych i nerwicowych, np. wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia, narzucanie własnych poglądów, karanie przez odmowę uczuć, zainteresowania, szacunku; grożenie (pozbawienia zdrowia/życia/własnym samobójstwem), grożenie niebezpiecznymi narzędziami, ubliżanie, ośmieszanie, używanie wyzwisk, zastraszanie, szantażowanie, kontrolowanie, znęcanie się nad zwierzęciem domowym, itp.

Przemoc seksualna polega na wymuszaniu określonych zachowań w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych sprawcy, np. wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanych praktyk seksualnych, wymuszanie seksu z osobami trzecimi, sadystyczne formy współżycia seksualnego, krytyka zachowań seksualnych partnera, demonstrowanie zazdrości, itp.

Przemoc ekonomiczna to działania prowadzące do całkowitego finansowego uzależnienia ofiary od sprawcy, np. nieprzekazywanie pieniędzy na utrzymanie, wynoszenie sprzętu domowego w celu sprzedaży, niszczenie rzeczy osobistych, demolowanie mieszkania, przywłaszczenie sobie pieniędzy/mienia, zaciąganie kredytów, obciążających również os. doznającą przemocy, wymuszanie pieniędzy, uniemożliwienie podjęcia pracy, itp.

Cykle przemocy domowej:

Przemoc w rodzinie zwykle powtarza się według określonych prawidłowości. W cyklu przemocy wobec bliskich można za L. Walker (1979) wyróżnić trzy następujące po sobie fazy:

a.) Faza narastania napięcia

Zachowanie osoby stosującej przemoc charakteryzuje się napięciem i stałym poirytowaniem. Nawet drobiazg może wywołać awanturę. Starasz się wtedy załagodzić sytuację, uspokoić partnera i nie dopuścić do kłótni. Starasz się wszystko robić jak należy. Jednak narastające napięcie prowadzi często u ciebie do różnych dolegliwości, często nie wytrzymujesz i sam/a prowokujesz atak, by „mieć to już za sobą”.

b.) Faza ostrej przemocy

Osoba stosująca przemoc jest gwałtowna, wpada w szał i wyładowuje się. Niezależnie od tego jak się starasz, jej gniew narasta. Skutki tej eskalacji mogą być tragiczne – poważne zranienie, pobicie, złamania, a nawet śmierć. Często wtedy decydujesz się szukać pomocy.

c.) Faza miodowego miesiąca

Po wyładowaniu się często osoba stosująca przemoc zdaje sobie sprawę, iż zrobiła źle i stara się to naprawić, przepraszając cię i obiecując, że to już się nie powtórzy. Usprawiedliwia swoje zachowanie, szuka wytłumaczenia, staje się inną osobą, okazuje ciepło, miłość i troskę. Zaczynasz wierzyć, że partner się zmienił, że odtąd wszystko będzie dobrze. Jednak on/a się nie zmienia, faza ta wkrótce przemija i wszystko zaczyna się od nowa, znowu mamy do czynienia z fazą pierwszą.

Osoba doświadczająca przemocy może uzyskać pomoc w:

– Punkcie Interwencji Kryzysowej przy ulicy Piastowskiej 29a tel. 77 416 – 05- 06

– Komendzie Powiatowej Policji w Brzegu przy ulicy Robotniczej 10 tel. 77 424-00-03

– Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Brzegu przy ulicy Wyszyńskiego 23 tel. 77 416-95-05

Powiatowe Centrum
Pomocy Rodzinie w Brzegu

Reklama
Reklama
Reklama