Definicja bioodpadów zawarta w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach na pozór może być myląca. Określono tam bowiem, że bioodpadami są „ulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, gastronomii, zakładów zbiorowego żywienia, jednostek handlu detalicznego, a także porównywalne odpady z zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność”. Nie wszystkie resztki z domowej lub restauracyjnej kuchni mogą się znaleźć w pojemniku na bioodpady.
Kości, skóry czy ości ryb powinno się wyrzucać do czarnych pojemników, czyli tych przeznaczonych na odpady nienadających się do recyklingu. W pojemnikach na bioodpady mogą znaleźć się wyłącznie śmieci pochodzenia roślinnego, czyli obierki, ogryzki, trawa czy liście. Wyjątkiem są skorupki jajek, które także można zaliczyć do bioodpadów.
Dzieląc więc odpadki na bioodpady i te nienadające się do pojemników dla nich przeznaczonych, wygląda to następująco:
1. Do pojemnika na bioodpady można wyrzucać – gałęzie drzew i krzewów; liście, kwiaty i skoszona trawa; trociny i kora drzew; owoce i warzywa; niezaimpregnowane drewno; resztki jedzenia;
2. Do pojemnika na bioodpady nie można wyrzucać – kości zwierząt, mięsa i padliny zwierząt; oleju jadalnego; drewna impregnowanego; płyt wiórowych i MDF; leków; odchodów zwierząt; popiołu z węgla kamiennego; innych odpadów komunalnych (w tym niebezpiecznych).
Dofinansowane ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Opolu
Źródła (dostęp: 29/06/2020):
naszesmieci.mos.gov.pl/pytania-i-odpowiedzi/segregacja
isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000797