Dzisiaj obrodziło nam w kalendarzu nietypowymi świętami. Obchodzimy i dzisiaj aż 10, więc może zamiast je tu w podtytule wszystkie wymieniać, to przejdźmy od razu do rzeczy. Miłego dnia!
Międzynarodowy Dzień Walki przeciwko Zbrojeniom Atomowym
Dziś obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Walki Przeciw Zbrojeniom Atomowym. Pierwszego marca przypada rocznica próbnej eksplozji termojądrowej przeprowadzonej na atolu Bikini w rejonie amerykańskich Wysp Marshalla.
Stany Zjednoczone nalegają, aby przeciwdziałanie użyciu i rozprzestrzenianiu tej broni stało się jednym z głównych zadań Sojuszu Północnoatlantyckiego. W latach 40. bronią jądrową dysponowały tylko dwa mocarstwa: Stany Zjednoczone od 1945 i Związek Radziecki od 1949 roku. Do klubu atomowego dołączyły: w 1952 roku Wielka Brytania, w 1960 – Francja, w 1964 – Chiny. W 1968 roku, by zamknąć tę listę, podpisano na 25 lat, odnowiony w maju 1995 roku na czas nieokreślony, układ o nieproliferacji broni atomowej zwany NPT.
Pierwszym krajem, który zakwestionował prawo Wielkiej Piątki do wyłączności na tę broń, były Indie. Już od 1947 roku, kiedy uzyskały niepodległość, prowadziły prace nad pokojowym wykorzystaniem energii jądrowej. Po konflikcie granicznym z Chinami w latach 50. program przestawiono na wojskowy. W czerwcu 1974 roku Indie dokonały pierwszej udanej próby z bombą atomową. W ślad za Indiami podążył Pakistan, inicjując program atomowy w 1966 roku. W następnych latach prace nad programami broni atomowej prowadziły Irak, Syria, Iran i Libia.
Przełom lat 80. i 90. przyniósł zahamowanie rozpowszechniania broni jądrowej. Obserwatorzy tłumaczą to wzrostem poczucia bezpieczeństwa międzynarodowego po upadku ZSRR i rozwojem demokracji. O porzuceniu prac nad kosztowną technologią nuklearną zdecydowały: Argentyna, Brazylia, Algieria, Korea Południowa i Rumunia. Rozpad ZSRR spowodował, że do klubu atomowego dołączyły Kazachstan, Ukraina i Białoruś. Kraje te postanowiły jednak przy międzynarodowej pomocy zlikwidować swe arsenały nuklearne.
Obecna liczba głowic atomowych, będących w posiadaniu państw: USA 7260, Rosja 7500, Wielka Brytania 215, Francja 300, Chiny 260, Indie 90–110, Izrael 80–200, Pakistan 100–120, Korea Północna 6–8. Są to oczywiście dane szacunkowe. Ile tej broni w rzeczywistości jest na świecie pewnie nigdy się nie dowiemy i obyśmy się nie musieli nigdy dowiedzieć…
Jedyne w historii dwa przypadki użycia broni atomowej do działań zbrojnych, to ataki Stanów Zjednoczonych na Japonię w 1945 roku: 6 sierpnia o godzinie 8:15 w Hiroszimie oraz 9 sierpnia o godzinie 11:02 w Nagasaki. Rozmiary katastrofy po tych atakach, do dziś nie są znane, gdyż raporty japońskie, amerykańskie i Czerwonego Krzyża zawierają ogromne rozbieżności. Zostało zniszczonych blisko 90 procent budynków. Wiadomo, że liczba ofiar sięga 250 tysięcy w samej Hiroszimie. W Nagasaki zginęły 74 tysiące mieszkańców a dalszych 45 tysięcy zmarło później. Łącznie w wyniku obu eksplozji – w Hiroszimie i Nagasaki – poniosło śmierć lub zostało dotkniętych skutkami promieniowania ponad 400 tysięcy osób.
Obchody Międzynarodowego Dnia Walki przeciwko Zbrojeniom Atomowym mają charakter symboliczny. Na Wyspach Marshalla, jest to jednak Dzień Upamiętnienia Ofiar Broni Jądrowej. Pierwszego marca 1954 roku amerykańska armia w ramach akcji Castle Bravo, zdetonowała tam eksperymentalną bombę wodorową. Była ona tysiąc razy potężniejsza od bomby zrzuconej na Hiroszimę. Jedna z wysp wyparowała. Test miał być bezpieczny. Jednak skażenie było dużo większe niż się spodziewano. W efekcie napromieniowaniu uległo prawie trzysta osób. Amerykański rząd wypłacił ofiarom wysokie odszkodowania.
Światowy Dzień Obrony Cywilnej
Światowy Dzień Obrony Cywilnej (World Civil Defence Day) – święto obchodzone corocznie 1 marca, ustanowione przez zgromadzenie ogólne Międzynarodowej Organizacji Obrony Cywilnej (The International Civil Defence Organisation, ICDO) w 1990 roku. Dzień ten upamiętnia wejście w życie konstytucji ICDO, jako organizacji międzyrządowej w 1972 r. Celem obchodów tego Dnia jest podkreślenie znaczenia obrony cywilnej i podnoszenie świadomości społeczeństwa na temat samoobrony, zapobiegania i gotowości działania w razie wypadków i katastrof na świecie, uznanie wysiłku, ofiary i dokonań wszystkich krajowych służb odpowiedzialnych za zwalczanie klęsk żywiołowych.
Światowy Dzień Świadomości Autoagresji (Dzień Wiedzy o Samookaleczeniach)
Autoagresja jest powszechnym zjawiskiem wśród młodzieży. 1 marca jest Światowym Dniem Świadomości Autoagresji i dobrą okazją do tego, aby przyjrzeć się sobie i osobom w swoim otoczeniu.
Obchody Dnia mają na celu propagowanie działań i zachowań uświadamiających istotę i wagę problemu fizycznej lub psychicznej autoagresji. Ich przyczyną jest zwykle uraz spowodowany w dzieciństwie. Najczęstsze przejawy to samookaleczenie, prowokowanie lub poddawanie się agresji innych osób.
Autoagresja, to każde dobrowolne, intencjonalne i podejmowane mniej lub bardziej świadomie zachowanie, które stwarza zagrożenie dla zdrowia lub życia. Może wynikać z czynników emocjonalnych, depresji, zaburzeń osobowości czy niepowodzeń społecznych. Dotyczy ona osób w różnym wieku, chociaż najczęściej rozpoczyna się już w młodości. Pocięte, pokłute ciało, szereg oparzeń, połykanie ostrych przedmiotów, anoreksja, to wszystko może wskazywać na problem. Najczęstszą przyczyną autoagresji jest uraz spowodowany w dzieciństwie. Może być nim: bicie dziecka, poniżanie go, ignorowanie jego potrzeb, co prowadzi do zaburzeń w sferze emocjonalnej i w konsekwencji do autoagresji. Niewłaściwe postawy rodzicielskie (odrzucenie, zaniedbanie, nadopiekuńczość, nadmierne wymagania), trudna sytuacja ekonomiczna, bezrobocie, problemy alkoholowe – sprzyjają pojawieniu się tego zaburzenia. Powodem może być również brak rodziców: śmierć, rozwód, pobyt w domu dziecka, szpitalu.
Tego dnia, solidaryzując się z osobami dotkniętymi tym problemem, zakładamy białą wstążkę. Pomarańczową noszą osoby, których ten problem osobiście dotyczy, a biało-pomarańczowe osoby zaangażowane w poprawę sytuacji osób wykazujących autoagresję.
Zero dla Dyskryminacji
To święto ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w ramach programu UNAIDS, czyli Wspólnego Program Narodów Zjednoczonych Zwalczania HIV i AIDS. Pierwsze obchody odbyły się w 2014 roku. Celem święta początkowo było zwalczanie dyskryminowania osób zarażonych wirusem HIV i zespołem nabytego niedoboru odporności AIDS, jednak z biegiem czasu cele święta rozszerzyły się na wiele innych przejawów dyskryminacji.
Przyczynami dyskryminacji może być np. rasa, kolor skóry, płeć, język, religia, poglądy polityczne, pochodzenie narodowe lub społeczne, sytuacja majątkowa, urodzenie i wiele innych okoliczności. Kwestia nietolerancji w pewnym zakresie dotyka każdego z nas. Możemy również rozróżnić np. dyskryminację na rynku pracy, prawo do urlopu ojcowskiego, dyskryminację ze względu na wiek, dyskryminację na rynku usług, dyskryminację Polaków w Wielkiej Brytanii, dyskryminacja Ukraińców w Polsce, dyskryminację osób niewidomych czy dyskryminacja par tej samej płci.
Jest to dobra okazja, by kolejny raz przypomnieć, że Wszelkie przejawy dyskryminacji podlegają karze ograniczenia lub pozbawienia wolności. Mówi o tym art. 21 Karty Praw Podstawowych UE. W polskim prawodawstwie przed dyskryminacją chroni nas przede wszystkim Konstytucja, której ustęp drugi art.32, jasno precyzuje, że „nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny”.
Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”
Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, to polskie święto państwowe obchodzone corocznie 1 marca, poświęcone upamiętnieniu żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia ustanowione ustawą z 3 lutego 2011 r.
Data tego święta nie jest przypadkowa. Tego dnia w 1951 roku w więzieniu mokotowskim wykonano wyrok śmierci na siedmiu członkach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”: Łukaszu Cieplińskim, Mieczysławie Kawalcu, Józefie Batorym, Adamie Lazarowiczu, Franciszku Błażeju, Karolu Chmielu i Józefie Rzepce – będących ostatnimi ogólnopolskimi koordynatorami „Walki o Wolność i Niezawisłość Polski z nową sowiecką okupacją”
„Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych ma być wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji niepodległościowych, za krew przelaną w obronie ojczyzny” – napisał w lutym 2010 r. prezydent Lech Kaczyński, który podjął inicjatywę ustawodawczą w zakresie uchwalenia tego święta. Ta idea, podtrzymana przez kolejnego prezydenta Bronisława Komorowskiego, została zrealizowana ustawą z 3 lutego 2011 r.
Największą zakonspirowaną organizacją niepodległościową po wojnie było Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”, które powstało 2 września 1945 r. Jego pierwszym prezesem był płk Rzepecki. Jak szacują historycy, przez szeregi „WiN” przeszło ok. 30 tys. działaczy i żołnierzy. Według niepewnych danych MSW z lat siedemdziesiątych XXw. w okresie 1945–1955 śmierć z bronią w ręku poniosło ok. 9 tys. członków konspiracji. Szacunki te są jednak niepełne, a opór był z pewnością liczbowo znacznie wyższy. Walcząc z siłami nowego agresora, żołnierze niepodległościowi musieli się zmierzyć z ogromną, wymierzoną w nich propagandą Polski Ludowej, która nazywała ich „bandami reakcyjnego podziemia”. Natomiast osoby działające w antykomunistycznych organizacjach i oddziałach zbrojnych, które znalazły się w kartotekach aparatu bezpieczeństwa, określono mianem „wrogów ludu”.
Sformułowanie „Żołnierze Wyklęci” powstało w 1993 r. – po raz pierwszy użyto go w tytule wystawy „Żołnierze Wyklęci – antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 r.”. Jego autorem jest Leszek Żebrowski. Jest ono odwołaniem do listu otrzymanego przez wdowę po jednym z żołnierzy podziemia, w którym, zawiadamiając o wykonaniu wyroku śmierci na jej mężu, dowódca jednostki wojskowej pisze o nim: „Wieczna hańba i nienawiść naszych żołnierzy i oficerów towarzyszy mu i poza grób. Każdy, kto czuje w sobie polską krew, przeklina go – niech więc wyrzeknie się go własna jego żona i dziecko”.
Międzynarodowy Dzień Wózka Inwalidzkiego
Rokrocznie, 1 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Wózka Inwalidzkiego, aby podkreślić jak istotne dla osób z niepełnosprawnością ruchową jest to urządzenie oraz fakt, że jednym z ich codziennych wyzwań jest nadal utrudnione poruszanie się w przestrzeni miejskiej – bariery architektoniczne, niedostosowane obiekty użyteczności publicznej, a także mieszkań.
Historia niepełnosprawności ruchowej jest stara jak historia człowieka. Historia wózków inwalidzkich sięga 500 r.p.n.e., z którego to roku pochodzą ilustracje przedstawiające krzesła na kołach w Chinach i starożytnej Grecji. Wiadomo też, że król Hiszpanii Filip II, poruszał się na krześle z kołami a ok. 1640 – dla króla Polski Władysława IV Wazy, cierpiącego na reumatyzm, skonstruowano „mobilne krzesło”. W 1899r. zbudowano pierwszy wózek inwalidzki napędzany benzynowym silnikiem spalinowym, a w 1900 wózek napędzany ręcznie za pomocą przekładni łańcuchowej. Rok 1932 to z kolei moment, w którym skonstruowano pierwszy wózek składany. W Norwegii w 1984 roku skonstruowano pierwszy wózek elektryczny. Współczesne wózki inwalidzkie, to niejednokrotnie bardzo wyrafinowane technicznie urządzenia. Mogą być sterowane głosem lub przy pomocy joysticka czy gestów.
Międzynarodowy Dzień Wózka Inwalidzkiego zainicjował w 2008 roku Steve Wilkinson, który przez większość swojego życia poruszał się na nim. Dążył do życia z postawą „mogę to zrobić” i dorastał marząc o tym, by zmienić życie innych ludzi, aby uczynić świat bardziej dostępnym dla wszystkich którzy znaleźli się w podobnej sytuacji.
Światowy Dzień Tenisa
Światowy Dzień Tenisa (ang. World Tennis Day) – święto obchodzone w pierwszy poniedziałek marca, ustanowione przez Międzynarodową Federację Tenisową. Celem tego święta jest zwiększenie zainteresowania tenisem wśród najmłodszych i jego szersza promocja na świecie.
18 listopada 2012, podczas setnego finału sto pierwszej edycji Pucharu Davisa, International Tennis Federation ogłosiła, że corocznie organizowane będzie międzynarodowe święto, za cel którego przyjęto propagowanie tenisa. Pierwsza edycja tego wydarzenia została zaplanowana na 4 marca 2013, czyli trzy dni po obchodach setnej rocznicy założenia ITF. Święto celebruje się w wielu państwach świata – w roku 2013 Międzynarodowa Federacja Tenisowa zaprosiła do organizacji imprez okolicznościowych wszystkie 210 krajowych związków tenisowych. Tego dnia odbywają się tysiące, mniejszych i większych turniejów tenisowych na różnym poziomie i we wszystkich grupach wiekowych.
Międzynarodowy Dzień Przytulania Bibliotekarza
1 marca zwykle obchodzimy Międzynarodowy Dzień Przytulania Bibliotekarzy. Jednak w tym roku nic nie jest zwykłe. Z powodu pandemii przytulanie jest zdecydowanie niewskazane. Jednak, bibliotekarze nie chcą byście rezygnowali tego dnia z okazywania im życzliwości w ten ważny dla nich dzień. Mają więc propozycję dla czytelników: przybijcie żółwika bibliotekarzowi! W ten sposób nie tylko okażecie im drobny gest sympatii, ale i poprawicie humor na cały dzień!
Bibliotekarz, to osoba posiadająca niezwykłe umiejętności teoretyczne i praktyczne potrzebne do odkrywania pasji czytelników, doradzania bajecznych książek dla dzieci, pisania bibliografii dla maturzystów, polecania lektur z dreszczykiem i romansem w tle dorosłym, odpowiadania na pytanie „Czy macie tę książkę ze złotą okładką?”. Ogólnie Bibliotekarz jest najlepszym dilerem wyobraźni i się z tym nie kryje.
Dzień Puszystych
Obchodzony 1go marca Międzynarodowy Dzień Puszystych to dobra okazja, by choć na chwilę odpocząć od odchudzania i bez wyrzutów sumienia spałaszować coś bardzo kalorycznego. W tym jednym dniu wszyscy puszyści mają zielone światło na ociekające lukrem pączki, ciastka, chipsy i fast foody – czyli na wszystko to, czego przez cały rok powinni się wystrzegać.
Mimo, że Dzień Puszystych pozwala mocno pofolgować, to powinien też skłonić do rozważenia, czy nie warto byłoby w ogóle tego święta nie obchodzić. Jeśli od dawna czujecie się źle z nadmiarem kilogramów, ale z jakiś powodów wciąż z tym nic nie robicie, to Międzynarodowy Dzień Puszystych może być świetną okazją, by zrobić pierwszy krok.
Dzień Piegów
1 marca obchodzimy też Dzień Piegów. W kalendarzach oficjalnych, trudno szukać tego święta, jednak ono istnieje i z tej okazji warto poświęcić chwilę refleksji plamkom na skórze, które wywołują tyle skrajnych emocji.
Jedni je kochają, inni nienawidzą. Wiele osób obdarzonych piegami nie lubi swoich piegowatych nosów i policzków, a przecież mogą one być atutem urody, oryginalną cechą człowieka. Piegi docenili przede wszystkim autorzy literatury dla dzieci i młodzieży, którzy chętnie obdarzali nimi swoich wspaniałych bohaterów. Wśród tych najbardziej popularnych są chociażby Pippi Langstrump, Pan Kleks, Marek Piegus, Ania z Zielonego Wzgórza czy Tomek Sawyer. Wśród celebrytek i aktorek, które powszechnie uznawane są za symbol piękna, najbardziej znane piegusy to Twiggy, Penelope Cruz, Emma Watson, Julianne Moore, Lindsay Lohan, Emma Stone, Lara Flynn Boyle, Gisele Bundchen, Lucy Liu, Sienna Miller, Rachel Bilson, Natalya Rudakova, Kinga Preis czy Weronika Rosati.
Mówi się, że „dziewczyna bez piegów, to jak niebo bez gwiazd”.