W sobotę (7 października) w Muzeum Piastów Śląskich odbył się kolejny koncert z cyklu „Wieczory Lisztowskie”. Przed brzeską publicznością zaprezentował się wybitny pianista Eugen Indjic. W murach „Sląskiego Wawelu” rozbrzmiewały utwory Roberta Schumanna, Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina i Ferenca Liszta. Koncert poprzedziła prelekcja Juliusza Adamowskiego.
Eugen Indjic to znakomity amerykańsko-francuski pianista pochodzenia rosyjsko-serbskiego. Urodził się w Belgradzie w r. 1947 w rodzinie Rosjanki (pianistki-amatorki) i serbskiego generała. Kiedy miał 4 lata wraz z matką wyemigrował do Springfild koło Bostonu w USA.
Mając osiem lat rozpoczął naukę gry na fortepianie pod kierunkiem Gruzinki Lubow Stephani, a potem (1959-1964) – wybitnego rosyjskiego pianisty Aleksandra Borowskiego. Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku u Lee Thompson, asystentki Rosiny Lhevinne i Mieczysława Münza (1965-1968) oraz równolegle w Harvard University (1965-1969) u Lorina Bermana i Leona Kirchnera (teoria, kompozycja).
W 1968 roku nawiązał kontakt z Arturem Rubinsteinem, u którego pobierał konsultacje prywatne w Nowym Jorku lub Paryżu przez ponad dziesięć lat. W latach 1965-1972 Indjić urlopy spędzał na lekcjach u Nadii Boulanger w Paryżu oraz u Clifforda Curzona w Fontainebleau. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski w Warszawie w 1970 roku, pracował pod kierunkiem Witolda Małcużyńskiego na Majorce i Konstantego Schmaelinga w Paryżu.
Jest laureatem międzynarodowych konkursów pianistycznych: w Warszawie w 1970, w Leeds w 1972 oraz konkursu im. Rubinsteina w Tel Awiwie (1974). W wieku 14 lat, z Washington Symphony Orchestra, pierwszy raz w życiu zagrał II Koncert fortepianowy B-dur J. Brahmsa. W 1972 r. osiadł we Francji. Koncertował w niemal wszystkich państwach europejskich, Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu (m in. w Carnegie Hall, Theatre des Champs-Elysées, La Scala, Concertgebouw, Sali koncertowej im. P. Czajkowskiego w Moskwie i w Filharmoni Berlińskiej. Wystąpił w serii specjalnych koncertów „W hołdzie Arturowi Rubinsteinowi” w całych Stanach Zjednoczonych i w Europie. Wziął udział telewizyjnej współprodukcji (Francja, Polska, Japonia) poświęconej twórczości F. Chopina.
Pierwszych nagrań płytowych Eugen Indjic dokonał już w wieku 12 lat (Wariacje na temat Diabellego L. v. Beethovena dla wytwórni RCA Victor, na fortepianie S. Rachmaninowa). W swoim dorobku posiada płyty z utworami Debussy’ego i Strawińskiego, nagrane dla wytwórni Sony, Chopina, nagrane dla wytwórni Polskie Nagrania, Sony, RCA Victor, Claves i Calliope, oraz Schumanna i Debussy’ego – dla wytwórni Calliope. W Polsce artysta jest częstym, lubianym i poważanym gościem.
Grę Eugena Indjica wybitny francuski filozof i muzykolog Vladimir Jankélévitch tak ocenił: „Nie wiem, co najbardziej podziwiać w nim: panowanie nad instrumentem, wyrafinowany dźwięk, czy interpretację skrupulatną i przejrzystą w każdym szczególe. Koncert sam w sobie stał się dziełem sztuki. Nie można sobie wyobrazić bardziej kompletnej muzykalności i bardziej wykwintnej doskonałości, połączonej z prostotą, która trafia do każdego”.
