W latach 1946-70 działała w Brzegu szkoła kształcąca nauczycieli – Liceum Pedagogiczne przy ul. Słowiańskiej (obecnie ZSZ Nr 1). Tradycja kształcenia nauczycieli przez państwo sięga czasów Komisji Edukacji Narodowej (1773-1794), która z powodu braku kadr do nauczania w szkołach parafialnych zapoczątkowała organizowanie państwowych seminariów nauczycielskich. W latach 1946-70 działała w Brzegu szkoła kształcąca nauczycieli – Liceum Pedagogiczne przy ul. Słowiańskiej (obecnie ZSZ Nr 1).
Tradycja kształcenia nauczycieli przez państwo sięga czasów Komisji Edukacji Narodowej (1773-1794), która z powodu braku kadr do nauczania w szkołach parafialnych zapoczątkowała organizowanie państwowych seminariów nauczycielskich. Działały one w czasie zaborów w różnych formach i aż do 1932 r., kiedy to w wyniku reformy szkolnej zwanej „jędrzejewiczowską” zostały zlikwidowane, a w ich miejsce powołano licea pedagogiczne. Po II wojnie światowej licea pedagogiczne reaktywowano najpierw jako czteroletnie, a następnie pięcioletnie, w obu przypadkach dla absolwentów szkół podstawowych.
Brzeskie Liceum Pedagogiczne powstało w 1946 r. i działało do 31 sierpnia 1970r. Wówczas nastąpiła likwidacja tej formy kształcenia nauczycieli. W ciągu 24 lat działalności szkołę opuściło 1055 absolwentów ,młodych nauczycieli. Większość z nich pracowała w szkołach na Ziemi Brzeskiej. Działalność szkoły jest uwieczniona tablicą pamiątkową ufundowaną przez uczniów i nauczycieli, umieszczona w budynku byłego PLP przy ul. Słowiańskiej: „W tym budynku w latach 1946-1970 mieściło się Liceum Pedagogiczne kształcące nauczycieli dla Polskiej Szkoły, a także przez książkę nauczyciela tej placówki Ludwika Toporowskiego ( Państwowe Liceum Pedagogiczne w Brzegu w latach 1946 – 1970).
Z inicjatywy absolwentów Ryszarda Winiarskiego i Tadeusza Krajewskiego, którzy ukończyli liceum w kl. Va w 1968 r (wychowawca mgr Wacław Gąsieniec) zorganizowano spotkanie z okazji 40 rocznicy zdania matury. Do tej grupy dołączyli absolwenci z innych klas. W dniu 29 sierpnia 2008 r. w restauracji „Ratuszowa” spotkali się uczniowie i nauczyciele tej wspaniałej szkoły. Były wspomnienia, te najlepsze, serdeczne rozmowy, dużo radości. W spotkaniu uczestniczyli nauczyciele:
dyr. PLP mgr Bronisław Wąsacz, wychowawca tej klasy mgr Wacław Gąsieniec, dr Jan Majewski, mgr Irena Korjat, mgr Kazimiera Woźniak, mgr Andrzej Fiksa, mgr Eugeniusz Lechowicz, mgr Jan Pikor;
Absolwenci: Ryszard Winiarski, Tadeusz Krajewski, Wanda Banasiewicz, Bronisława Culic, Irena Dróżdż, Maria Duszeńko, Elżbieta Dworzyńska, Stanisław Dziak, Andrzej Gąsieniec, Danuta Hruszowicz, Lidia Kulczycka, Wiesław Łągiewka, Halina Nawrocka, Kazimiera Próżna, Tadeusz Stachów, Jadwiga Surma, Stanisława Zięba, Maria Niedziejko, Jadwiga Pogoda, Irena Słotwińska, Bogusław Mazur, Zdzisław Mularczyk, Jolanta Marynowska, Stanisław Krzyśków, Edward Kaleta, Wiesław Kafel, Paweł Wrześniowski.
Spotkanie miało nie tylko charakter wspomnieniowy, ale głęboko refleksyjny. Refleksje dotyczyły przede wszystkim wagi pracy wychowawczej nauczycieli i ich przygotowania do tej pracy. Wiele cennych uwag na ten temat przekazał wieloletni dyrektor liceum mgr Bronisław Wąsacz. Oczywiście oprócz rozmów były śpiewy. O dziwo, hitem wieczoru (mówiąc współczesnym językiem) była traktowana przez byłych licealistów jak hymn naszego miasta piosenka „Walczyk o Brzegu”, a oto jej refren:
„Brzeg kochany, najmilszy nasz Brzeg,
Nasze miasto prastare od wieków.
Tutaj wszystkie ulice
Zabytkami się szczycą
Zamek Piasta, piękny ratusz, stare fosy.
Brzeg kochany, najmilszy nasz Brzeg.
Dzisiaj pełno w nim gwaru i śmiechu.
Dzisiaj młodzież wesoło śpiewa o nim tę pieśń.
Nieś ją wietrze daleko ją nieś”.
Refleksja: Jak mocno trzeba kochać swoją szkołę, szanować jej nauczycieli, przyjaźnić się z kolegami i związać emocjonalnie ze swoim miastem, aby po 40-u latach od matury móc z taką werwą i zapałem zaśpiewać tę pieśń, jak ją zaśpiewali absolwenci i nauczyciele brzeskiej sławnej i ważnej placówki kształcącej dobrych pedagogów.
Zdjęcie: Wiesław Kafel