NISZCZENIE DOKUMENTóW, UWŁASZCZANIE SIĘ FUNKCJONARIUSZY, OBEJMOWANIE STANOWISK W POLICJI, HAKI NA POLITYKóW OPOZYCJI, ZAHAMOWANIE LUSTRACJI
(dokończenie z poprzedniego wydania)
(dokończenie z poprzedniego wydania)
Bezpieczeństwo partyjnych i esbeckich aparatczyków w nowej rzeczywistości zależało przede wszystkim od zablokowania próby rozliczenia ich z totalitarnej przeszłości, czyli dekomunizacji. Naturalnym sojusznikiem w boju o zapomnienie i wybór przyszłości stali się konfidencji, w III RP uchodzący za bohaterów podziemia i często sprawujący najwyższe funkcje państwowe. Esbecy byli świadomi, że niszczenie dokumentów nie gwarantuje im ani tajnym współpracownikom pełni bezpieczeństwa. Sposób funkcjonowania komunistycznych tajnych służb (cywilnych i wojskowych) sprawiał, że jedynie kwestią czasu jest odtworzenie sieci agenturalnej. Odwlekali oni zatem moment jej ujawnienia, ale mu nie zapobiegli. Deską ratunku stało się zatem paraliżowanie prób przeprowadzenia lustracji. W tym dziale posługiwali się głównie narzędziem dezinformacji – czyli wprowadzali opinię publiczną w błąd, mnożąc argumenty mające świadczyć o rzekomej niemoralności dążenia do poznania prawdy o dziejach PRL, o rzekomo politycznych motywacjach tych, którzy domagają się ujawnienia nazwisk tajnych współpracowników, o rzekomym fałszowaniu dokumentacji operacyjnej… Dziś coraz więcej wiemy o komunistycznej przeszłości, o relacjach łączących poszczególnych ludzi; ta wiedza – wbrew tezom byłych aparatczyków – pozwala nam znacznie lepiej zrozumieć dzień dzisiejszy, a być może nadejdzie taki czas, że umożliwi nam wybranie przyszłości, w której nie będą nam towarzyszyć uśmiechnięte twarze PZPR-owskich dygnitarzy czy „ludzi sukcesu” z komunistycznej bezpieki.
(źródło: Najnowsza Historia Polaków – Oblicza PRL „Bezpieka w III RP”, dr Filip Musiał)
Zbigniew Oliwa