„Edukacja równych szans” to tytuł konferencji skierowanej do nauczycieli, rodziców, uczniów i wszystkich przyjaciół osób z niepełnosprawnością, która odbyła się 8 grudnia 2016r. w sali konferencyjnej MOSiR w Brzegu. Jej celem była integracja środowiska ludzi różnych profesji pracujących lub na co dzień obcujących z osobami o różnym stopniu i rodzaju niepełnosprawności, podzielenie się wiedzą i doświadczeniem zawodowym i życiowym.
Organizatorem konferencji był Zespół Szkół nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi. Dyrektor szkoły Lucyna Bończak dokonała otwarcia, nawiązując do fragmentów książki Agnieszki Kossowskiej „Duże sprawy w małych głowach” napisanej pod honorowym patronatem Pana Rzecznika Praw Dziecka Marka Michalaka, który w krótkiej recenzji określa ją jako niezwykłą pozycję, która zaprasza do dialogu, przyczynia się do przełamywania stereotypów i uprzedzeń, pozwala na spotkanie z niepełnosprawnością bez obaw i strachu, który normalnie nam towarzyszy, kiedy nie wiemy jak postąpić. Każdy z uczestników konferencji miał możliwość otrzymania tej ciekawej lektury. Prowadząca konferencję pani Delfina Tobiasz nauczyciel ZS nr 2 z OI cytując Janusza Korczaka zapraszała kolejno prelegentów do wystąpienia i prezentacji. Zachęcała do skorzystania podczas przerwy z oferty VIGO-ORTHO – oferującej sprzęt ortopedyczny, dynamiczne ortezy Dina Sleep + LIFTER – pionizatory, Grupy Wydawniczej „Harmonia”, „MÓWik”, „REMI” producenta polskich klocków KORBO I KOGGI oraz pomocy do zajęć rewalidacyjnych. Przed właściwymi prezentacjami uczestnicy mogli obejrzeć krótki program artystyczny w wykonaniu uczniów klas integracyjnych nawiązujący do obchodzonego niedawno w Brzegu Ogólnopolskiego Dnia Praw Dziecka oraz 3 grudnia Ogólnopolskiego Dnia Niepełnosprawnych.
Pierwszym prelegentem był psycholog z ZS nr 2 z OI pan Sebastian Pluta, który podzielił się z gośćmi swoimi refleksjami na temat „jak każdy z nas może wyrównywać szanse. Odnosząc się do doświadczeń z własnej pracy zauważył, że w różny sposób należy wyrównywać szanse osobom niepełnosprawnym fizycznie, a inaczej osobom mającym problemy natury psychologicznej. I jednym i drugim należy okazywać rozumne wsparcie, które poza pocieszaniem powinno składać się ze stawiania wymagań w taki sposób, by w wieku dorosłym niepełnosprawni potrafili w jak największym stopniu być samodzielnym. Odniósł się również do potrzeby kształcenia specjalistycznego osób pomagających (począwszy od nauczycieli a skończywszy na rodzicach) gdyż to z wiedzy wynika prawidłowe podejście do wyrównywania szans. A jako najważniejszy czynnik wyrównywania szans psycholog wskazał „bycie obok” wtedy gdy z racji niepełnosprawności potrzebują oni naszej pomocy.
Drugim prelegentem był pracownik WSZiA oraz UO w Opolu pan Sławomir Kania, który zaprezentował niezwykle interesujący temat „Małe dziecko w sieci – ryzyko czy nadzieja na rozwój?” Podkreślił zagrożenia wynikające z nadmiernego korzystania z urządzeń zbudowanych z ekranów LCD wywołujących: m.in. padaczkę ekranowa, cyfrową demencję, technowypalenie, zaburzenie układów nagrody, prefrontal cortex – zubożone środowisko społeczne dzieci. Telefony komórkowe we wczesnym dzieciństwie mają znaczny wpływ na: zubożenie języka, posługiwanie się żargonem, skrótami myślowymi, problemy z ortografią. British Psychological Society oraz Institute of Biology rekomenduje, by dzieci w wieku 3-7 lat nie oglądały telewizji dłużej niż 30 minut dziennie, zaś dzieci w wieku 7-12 lat – godzinę. Także te wytyczne można odnieść do gry na komputerze. Badania mówią, że warto ustalić jeden limit dzienny na czas spędzany z wszystkimi urządzeniami mającymi ekran, a więc nie: pół godziny przed telewizorem, potem pół godziny przed komputerem, pół z przenośną konsolą i na koniec pół ze smartfonem mamy, tylko pół godziny w sumie. Zaleceniem dla rodziny powinno być: opóźnianie inicjacji do 5 roku życia, instalowanie cyfrowych mediów w jednym miejscu w domu, dostępnym dla każdego, współuczestniczenie w korzystaniu cyfrowych mediów wraz z pozostałymi członkami rodziny, ograniczanie czasu na zasadzie wspólnie ustalonego regulaminu korzystania, dyskutowanie na tematy poruszane w mediach, wspieranie postaw aktywnych i krytycznych wobec środków masowego przekazu z jednoczesną dezaprobatą dla pasywnego odbioru, wspieranie spójności rodziny poprzez pielęgnowanie obrzędów tj. wspólne posiłki.
Kolejnym prelegentem był dyrektor PCPR pan Aleksander Podgórny, który szczegółowo omówił różnorodne formy wsparcia osób niepełnosprawnych oraz zadania i rolę PCPR w samorządzie powiatowym. Rehabilitacja osób niepełnosprawnych to zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia przy aktywnym uczestnictwie tych osób możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej. Rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwienie osobom niepełnosprawnym uczestnictwo w życiu społecznym, natomiast rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie tym osobom uzyskanie i utrzymanie odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego poprzez umożliwienie im korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy. Zadaniem PCPR jest likwidacja barier architektonicznych, w tym w komunikowaniu się i technicznych w związku z indywidualnymi potrzebami osób niepełnosprawnych. Ponadto dofinansowanie warsztatów terapii zajęciowej, zaopatrzenie w sprzęt rehabilitacyjny, przedmioty ortopedyczne, dofinansowanie do turnusów rehabilitacyjnych, sportu, kultury, rekreacji i turystyki.
Pani dyrektor ZSS w skład której wchodzą; Publiczna Szkoła Podstawowa nr 7 Specjalna, Publiczne Gimnazjum Specjalne, Szkoła Przyspasabiająca do Pracy Grażyna Piaskowska swoją prezentację rozpoczęła mottem szkoły „Uśmiechnięte dziecko – zadowolony rodzic”. W ciekawy sposób omówiła formy edukacji i terapii, rodzaje zajęć specjalistycznych w ramach rewalidacji indywidualnej i grupowej , takie jak m.in.: korekcja wad postawy, korekcja wad wymowy, EEG biofeedback, stymulacja sensoryczna, rewalidacja komputerowa, muzyczna, plastyczna, usprawnienie technik szkolnych, realizowanych dzięki wysoko wyspecjalizowanej karze pedagogicznej. Zapewniała o szerokiej opiece psychologicznej, pielęgniarskiej, wsparciu opiekunek dla najmłodszych dzieci. Podkreśliła, że każde dziecko jest dla nich ważne. Wszyscy dbają, aby czuło się w szkole akceptowane i bezpieczne, by z pomocą nauczycieli i specjalistów mogło poznawać siebie i świat, rozwijać samodzielność i gotowość do dorosłego życia.
Dyrektor Publicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej pani Barbara Sadkowska-Jakubów zapoznała z obowiązującymi przepisami prawa oświatowego dotyczącymi kształcenia specjalnego. Bardzo szczegółowo omówiła istotę i cele zajęć rewalidacyjnych w pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych oraz znaczenie dobrze realizowanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej dodatkowo wspierającej realizację wszystkich zaleceń zawartych o orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego. Zwróciła uwagę na rodzaje badań psychologiczno-pedagogicznych prowadzonych przez specjalistów poradni oraz zgodne z katalogiem niepełnosprawności określonych przez ministerstwo formułowanie orzeczeń. Ponadto poradnia prowadzi dla dzieci różnorodne specjalistyczne zajęcia oraz organizuje wczesne wspomaganie rozwoju dzieci.
Logopeda PP nr 7 Integracyjnego pani Małgorzata Rudyk omówiła rolę i zadania osób pracujących z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Przedstawiła cele przedszkola m.in. takie jak: zapewnienie dzieciom pełnego rozwoju umysłowego, emocjonalnego i fizycznego w zgodzie z ich potrzebami i możliwościami psychofizycznymi, w warunkach poszanowania ich godności osobistej, umożliwienie dzieciom zdobycia wiedzy i umiejętności niezbędnych do podjęcia nauki w szkole, kształtowanie tolerancji i poszanowania przekonań. Omówiła zadania nauczyciela wspomagającego, rolę i zadania terapeutów, rodzaje i organizację zajęć specjalistycznych. Podkreśliła, że nadrzędnym celem działań przedszkola jest wspieranie dzieci oraz rodziców, a miernikiem owych dokonań ich satysfakcja i prestiż przedszkola w społeczności lokalnej.
Dyrektor ZS nr 2 z OI omówiła wielokierunkowość pracy w oddziałach integracyjnych. Zwróciła uwagę na wysoko wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną, która w 80% posiada różnorodne specjalistyczne przygotowanie do pracy z uczniami o różnym stopniu i rodzaju niepełnosprawności. 16-letnie funkcjonowanie oddziałów integracyjnych pozwoliło na zdobycie przez nauczycieli szerokiego i bogatego doświadczenie w pracy, umożliwiającego optymalne kształcenie uczniów z uwzględnieniem ich potrzeb i indywidualnych możliwości. Różnorodność uczniów w klasach integracyjnych zarówno pełnosprawnych jak i z niepełnosprawnościami determinuje kierunek pracy nauczycieli, by umożliwić każdemu z nich osiągnięcie sukcesu edukacyjnego. W klasie integracyjnej wszyscy uczniowie w pełni uczestniczą we wszystkich wydarzeniach i występują we wszystkich konkursach, uroczystościach i imprezach o różnym charakterze. Pamiętamy, że istotą integracji jest właściwe jej rozumienie jako integrację wszystkich pracowników szkoły- rodziców- nauczycieli-uczniów-środowiska lokalnego. Jako szkoła nieustannie stajemy się uczestnikami dynamicznych zmian edukacyjnych, które dotyczą w szczególności znalezienia i wdrożenia nowych rozwiązań organizacyjnych, edukacyjnych, mentalnych, umożliwiających dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych edukację w naturalnym środowisku rówieśników. Ponadto omówiła różnorodne formy wsparcia tych uczniów m.in zatrudnienie asystentów, adaptację podręczników, organizację koncertów charytatywnych oraz cały szereg ulepszeń i dostosowań w zakresie likwidacji barier architektonicznych, bezpłatny dowóz do szkoły zagwarantowany przez JST. Wskazała na nowe wyzwania edukacyjne, społeczne i cywilizacyjne.
„Aby życie było mądre, najważniejsza jest dobrze pojęta troska, po części o naszą teraźniejszość, po części o naszą przyszłość, tak aby jedno nie było przeszkodą dla drugiego”. Tak swoje wystąpienie rozpoczęła pani Anna Krocz przewodnicząca Brzeskiego Rodzinnego Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci Niepełnosprawnych TROSKA, funkcjonujące przy ZSS. Stowarzyszenie powstało z potrzeb, wynikających z rodzicielskiej miłości wobec dziecka z poczucia odpowiedzialności za jego dobro, z dbałości o najważniejszą wartość w życiu rodzica, czyli jego dziecko, ze świadomości ciągłego wsparcia, pomocy, opieki wobec dziecka, które zawsze będzie potrzebowało pomocy drugiej osoby z obawy o bezpieczeństwo i poszanowanie godności dziecka, z potrzeby serc tych, dla których los słabszych nie jest obojętny. Jej celem jest działalność na rzecz poprawy warunków życia osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin, przestrzeganie praw człowieka wobec osób niepełnosprawnych, prowadzenie osób niepełnosprawnych ku aktywnemu uczestnictwu
w życiu społecznym, wyrównywanie szans osób niepełnosprawnych, troska o ich optymalny rozwój, wspieranie rodzin borykających się problemem niepełnosprawności. Członkami stowarzyszenia są rodzice, rodzeństwo, dziadkowie oraz przyjaciele rodzin. Rozpiętość wiekowa „dzieci” jest bardzo duża, o czym przekonaliśmy się na konferencji, dzięki im spontanicznym wystąpieniom pełnym radości z obcowania z innymi ludźmi. Prezentacja fotograficzna różnych form aktywności uczestników warsztatów wzbudziła żywe zainteresowanie.
Na koniec niezwykle interesująco zaprezentowali się członkowie Fundacji Aktywnej Rehabilitacji z siedzibą w Namysłowie, która zajmuje się kompleksową aktywizacją społeczną osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Opowiadanie młodego mężczyzny na wózku o własnej niepełnosprawności, o swojej pracy, pasjach i marzeniach potwierdziła, że ograniczenia istnieją tylko w naszych głowach, a to jak odbieramy świat i jak z niego korzystamy, zależy często od nas samych. Na własnym przykładzie przekazał, że warto i można się realizować. Członkowie FAR od ubiegłego roku realizują w ZS nr 2 z OI w Brzegu zajęcia sportowe dla dzieci wózkowanych i ich rodziców.
Na zakończenie wszyscy uczestnicy i prelegenci jednogłośnie wyrazili potrzebę wzajemnych kontaktów, chęć dalszej aktywnej i systematycznej różnorodnej współpracy. Był czas na indywidualne rozmowy, wzruszenia i podziękowania.
„Jeżeli otrzymałeś czegoś więcej
niż inni w postaci dobrego zdrowia,
uzdolnień, energii, sukcesów,
radosnego dzieciństwa, harmonijnej atmosfery domowej,
nie traktuj tego jako oczywiste.
Należysz do ludzi szczęśliwych
a zatem powołany jesteś,
aby wiele ofiarować innym…”
/ Albert Schweitzer/
LB
