Chociaż czołg niespecjalnie kojarzy się z pojazdem potrafiącym pływać, to jednak Rosjanie dysponowali w czasie II Wojny Światowej specjalnym modelem, przygotowanym na taką okazję. Oto T-40, czyli czołg pływający.
Radziecki lekki pływający czołg T-40 został opracowany w 1939 roku. Do grudnia 1941 roku wyprodukowano 722 pojazdy. Czołg posiadał kadłub spawany kształtem przypominający łódź.
Wszystkie włazy były hermetycznie zamykane. Napęd w wodzie zapewniała mu czterołopatowa śruba, obok której znajdowały się stery do kierowania czołgiem podczas pokonywania przeszkód wodnych. Zarówno stery jak i śruba były zabezpieczone przed odłamkami specjalnymi osłonami.
Początkowo uzbrojenie stanowiły 1 wkm DSzK 12,7mm oraz km DT 7,62mm. Kolejne wersje były już wyposażane w działko SzWAK 20mm.
Czołg zaprojektowano do działań zwiadowczych i ofensywnych w warunkach pokonywania przeszkód wodnych i operowania na terenach, gdzie występowały rozlewiska rzek i jeziora takie jak Polesie czy Mazury.
Podczas operacji Barbarossa kompletnie nie wykorzystano ich potencjału i były używane w linii tak jak czołgi średnie co przyczyniło się do znacznych strat.
Były używane do końca wojny i brały udział w operacjach wojskowych przy forsowaniu Dniepru i Dniestru.
Ostatnie egzemplarze wycofano w 1946 roku. Jego wersja rozwojową był lekki czołg T-60, który był już pozbawiony zdolności pływania, która została uznana za mało istotną w świetle doświadczeń bojowych Armii Czerwonej.